Project Altes de Oriente

 

In 2010 zijn wij met onze geadopteerde zoons op vakantie geweest naar Colombia om hen kennis te laten maken met hun land. Daarnaast heb ik toen geld ingezameld bij familie, vrienden en kennissen voor het vluchtelingenproject Altos de Oriente in Medellin wat wij gingen bezoeken. Naast de inzamelingsactie heb ik zelf steeds 50 % van mijn opbrengst opzij gelegd om ter plekke een mooi totaalbedrag te hebben om te besteden voor het project.

 

Het project houdt het volgende in. Tijdens de oorlog zijn veel mensen naar de stad gevlucht en bovenin de bergen hebben zij krotjes voor zichzelf gebouwd. Verder was er niets. Veel mannen zijn omgekomen en de vrouwen moeten dus in het levensonderhoud voorzien.

 

Projectstichting HOGAR (onze vroegere adoptiestichting) heeft zich bekommerd om de achterblijvers zoals ze de niet geadopteerde kinderen noemen die in armoede leven. Inmiddels is er met geld die HOGAR ontvangen heeft via donaties een school gebouwd. Daarnaast zijn ze bezig met een kinderopvang en de verbetering van de leefomstandigheden.

 

In 2010 zijn wij als gezin met de projectleider Fausto Maya de boodschappen gaan doen voor het project.

 

Wij hebben het volgende gekocht:

• 2 grote vaten witte verf
• 1 blik zwarte verf
• 2 sets kwasten
• poetslappen
• 2 rollen afplaktap en verdunner
• 1 vat olijfolie
• suiker
• linzen
• bonen
• chocolademelk
• blikken tonijn
• toiletpapier
• schoonmaakborstels
• schoonmaakmiddel (groene zeep)
• wasmiddel
• tandenborstels (voor elk kind 1)
• tandenpasta
• schoonmaakhandschoenen

 

Het resterende bedrag is apart gehouden als salaris voor de schilder, die ook in de krottenwijk woont en zo meteen werk heeft. Het geld krijgt hij in fasen. Hij heeft een klein voorschot gehad. Na een paar weken is projectcoördinator Fausto terug gekomen om te controleren hoe de stand van zaken was en toen heeft hij de schilder weer een deel betaald en zo verder tot het af was.

 

Met een 4WD zijn de bergen ingereden (met ander vervoer is het project niet te bereiken. (gelukkig was het toen goed weer en toen kon je het al geen weg meer noemen, kun je nagaan na de hevige regenbuien eind 2010).

 

Wij werden heel enthousiast ontvangen door alle toegestroomde kinderen en de leerkrachten en mensen uit de keuken. De kinderen krijgen namelijk ook een warme maaltijd, omdat ze die thuis niet krijgen. De plek is dus meer dan een school alleen. Onze oudste zoon heeft in de klassen zelfgekocht snoep en tandenborstels uitgedeeld.

 

Later hebben ze nog met de kinderen gevoetbald. Omdat onze kinderen (echte voetballers) het zo sneu vonden dat deze kinderen een vodje hadden, wat je geen voetbal meer kon noemen, hebben zij ook een nog een voetbal voor de kinderen gekocht.

 

Deze kinderen hadden niets en waren zo blij met simpele dingen als een tandenborstel of een bal waar ze met z'n allen mee moesten doen. Dat zette ons wel aan het denken.

 

Vandaar dat ik nu blijvend 10 % van mijn inkomsten van Abalorio Sieraden schenk aan dat project. Ik weet dat het goed terecht komt, want de lijnen zijn kort bij deze projectstichting.

 

Voor meer informatie over de stichting: http://www.stichting-hogar.nl